برای بسیاری از سازه های دست ساخت بشر، خاکی که در زیر سازه قرار می گیرد، در نهایت عهده دار تحمل بار وارده از سازه می شود و ساختمان، بنا و سازه های مختلف در نهایت فشار خود را به خاک منتقل می کنند. لذا خاکی که در زیر محل احداث ساختمان و سازه است بطور خودکار جزو مصالح ساختمانی در می آید که پایداری ساختمان و سازه متأثر از آن است. بطور کلی و در مقایسه با سایر مصالح ساختمانی مانند فولاد، بتون، چوب، آلومینیوم و غیره، خاک مصالح ساختمانی ضعیفی است و به همین جهت برای تحمل فشار ناشی از احداث ساختمان که بطور رضایت بخشی آنرا برای مدت طولانی تحمل نماید باید سطح بسیار وسیع تر و یا حجم خیلی زیادتری از آن درگیر تحمل فشار وارده گردد. در هر سازه و ساختمانی بارهایی که بر بتون، فولاد، آجر و چوب وارد شده و باید آنرا بخاک ضعیف تر زیر سازه منتقل نماید، یک وسیله انتقال فشار لازم است که پی ساختمان یا سازه می باشد. نقش اساسی و وظیفه پی انتقال بار ناشی از وزن ساختمان به خاک زیر سازه به طریقی است که بر خاک تنش فوق العاده ای وارد نشده و تغییراتی در خاک بوجود نیاورد که باعث نشست مخرب و مزاحم برای سازه شود. نوع پی مناسب، رابطه تنگاتنگی با خصوصیات خاک زیر خود دارد بطوری که می توان گفت یک پی فقط زمانی می تواند نقش و وظیفه خود را بخوبی ایفا نماید که خاک زیر آن رفتار مناسب و مطلوبی داشته باشد. به همین جهت پی و خاک زیر آن جمعاً و رویهم بعنوان یک واحد تفکیک ناپذیر انتقال و تحمل فشار سازه محسوب می گردند. اگر چه مهندسان خاک و پی و مهندسان سازه و سازندگان حرفه ای بخوبی از این نکته آگاهی دارند، لیکن در عمل مرسوم شده که پی سازه را مستقل و جداگانه از خاک زیر آن در نظر بگیرند، زیرا پی یک عضو سازه ساختنی و هزینه بر است که باید در آن بتون، فولاد، گودبرداری، قالب بندی، دستمزد اجرا بکار برده شود در حالیکه خاک طبیعی زیر پی همانجا و بدون هیچگونه هزینه ای به وفور وجود دارد.
نظرات شما عزیزان: